به گزارش خبرنگار پایگاه تحلیلی - خبری تاریخ تطبیقی؛
در روایت‌های سیره، تاریخ و حدیث آن‌قدر نعل وارونه زده‌اند که حساب ندارد؛ در آن‌ها چنان نموده‌اند که قاتل را مقتول، ظالم را مظلوم، شب را روز و روز را شب نشان داده‌اند.
پاک‌ترین و پارساترین صحابه‌ای چون ابوذر، عمار، حُجربن‌عَدی را مردمی تبهکار، سفیه و اخلالگر معرفی کرده، کسانی چون معاویه، مروان‌بن‌حَکَم، ابوسفیان و زیاد را افرادی پاک، مبرّا و مرد خدا شناسانده‌اند!
آن‌قدر در حدیث و سیره پیامبر(ص) حدیث دروغ و افسانه‌‌های زننده انباشته شده است که. وجود آن احادیث دروغ باعث آن گردیده که اسلام، بد آموخته شود.
علامه عسکری، یکصدوپنجاه صحابی ساختگی، ص22
درباره این سایت