به گزارش خبرنگار پایگاه تحلیلی - خبری تاریخ تطبیقی؛ استاد نجم‌الدین طبسی از دوستان پنجاه ساله علامه سید جعفر مرتضی عاملی در نشستی به بیان ویژگی های ایشان پرداخت که در ادامه متن را ملاحظه می کنید؛
علامه مصداق حدیث شریف است که می‌فرماید «مَوْتُ الْعَالِمِ کَسْرٌ لَا یُجْبَرُ؛ موت العالم کسری است در دژ اسلام که به این زودی جبران‌پذیر نیست. .»
ایشان با این‌که 250جلد کتاب نوشته و همه کتاب‌هایشان مورد رجوع جامعه شیعه بود و کتابخانه‌های اسلام و مسلمین بی‌نیاز از کتب ایشان نبود، ولی ذره‌ای خودبینی نداشت.
علامه کتابخانه مفصلی در «ضاحیه» داشت، ولی در جنگ حزب‌الله با رژیم صهیونیسم مرکز دارالدراسات نابود شد و همه کار‌های ایشان از بین رفت؛ ولی دوباره از نو شروع کردند.
خستگی ناپذیر بود. می‌دانست در تاریخ دست برده شده، مثبت‌ها را منفی و منفی‌ها را مثبت کرده‌اند و نسبت به اهل‌بیت عصمت(ع) خیلی بی‌انصافی‌ها و خیلی نامهربانی‌ها شده و حقایق، وارونه جلوه داده شده‌اند. کتاب 24 جلدی درباره امام حسین(ع) را در زمان بیماری نوشت.
مدتی که در قم بودند، ده‌ها خانه خریدند و همه را وقف طلاب کردند. شاید عدد آن موقوفات به 100 برسد.
می‌گفت «چرا فقط دشمنان از نقاط ضعف‌مان استفاده می‌کنند، عرب، عجم، لر و ترک را از هم جدا می‌کنند و در بین ما تفرقه ایجاد می‌کنند؟ ما شیعیان باید نقاط ضعف دشمن‌مان را بدانیم و بیندیشیم که نقطه آسیب‌پذیر آن چیست؟ تا بتوانیم به او در زمان مناسب ضربه بزنیم.»
مراجع قم مثل آیت‌الله بهجت و آیت‌الله وحید خراسانی خیلی به کتاب «ماساه اهرا(س)» عنایت داشتند و هر کس که این کتاب را دیده تأیید کرده است.
ایشان فقط مورخ نبود، محقق در تاریخ بود. موازین را به‌هم می‌ریخت و ساخته و پرداخته‌های تاریخ‌نویسان قبلی را با دلیل ویران می‌کرد و خودش ساختمان جدیدی را احداث می‌کرد.
40 سال قبل زمانی که مرحوم علامه عسکری(ره) هنوز در تهران بودند، به خدمتشان رسیدم و صحبت از سیدجعفر مرتضی شد. ایشان فرمود: من در ایران محققی مثل ایشان ندیدم. نه؛ نه؛ در کره زمین محققی مثل سیدجعفر مرتضی سراغ ندارم!»
کتابی از ایشان به مصر رسید و یکی از علمای مصر از آن کتاب خوشش نیامد. نامه‌ای تند همراه با فحاشی به ایشان نوشت. و سه الی چهار سوال از ایشان کرد. علامه سیدجعفر مرتضی خیلی مؤدبانه و محترمانه بدون اعتنا به فحاشی‌ها جوابش را به‌طور علمی دادند؛ اما او دوباره به همراه فحش اشکالات دیگری را مطرح کرد و مجدداً علامه با متانت طبع جواب دادند.
سه الی چهار دفعه که نامه‌نگاری‌ها به همراه فحش و جواب محترمانه ادامه یافت، خود علمای مصر از عالم سنی انتقاد می‌کنند و می‌گویند: تو آبروی ما را بردی! ببین چه‌قدر این عالم شیعه مؤدبانه به تو جواب می‌دهد و تو این چنین طرح اشکال می‌کنی؟ یک خورده مؤدب‌تر صحبت کن! خلاصه، نتیجه این نامه‌نگاری‌ها شیعه شدن عالم مصری بود. مجموع این نامه‌نگاری‌ها اکنون با عنوان «الحقیقه» منتشر شده است.
وقتی ما می‌گوییم علامه سیدجعفر مرتضی معنایش این نیست که هرچه ایشان نوشته صحیح باشد. معصوم که نیستند؛ اما به قول آیت‌الله سبحانی بلا استثناء کتب علامه نافع است.
درباره این سایت